sobota, 8 marca 2014

Czy muszę płacic za drogę której jestem właścicielem.

Gdy odwiedzałem mieszkańców w tym roku roznosząc decyzje o podatku zadano mi sporo pytań na jedno z nich spróbuję odpowiedzieć. Jeden z mieszkańców zadał mi pytanie. Czy muszę płacić za drogę której jestem właścicielem?.
Zacznę od wyjaśnienia pojęcia drogi niepublicznej: 
Droga niepubliczna (inaczej droga wewnętrzna) – droga niezaliczona do żadnej z kategorii dróg publicznych na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.). W szczególności stanowią je drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe, czy drogi zlokalizowane na terenach prywatnych (drogi prywatne).
Drogami wewnętrznymi są więc wszystkie drogi nieposiadające statusu drogi publicznej. Część z nich jest ogólnodostępna (np. drogi położone na nieruchomościach stanowiących własność gmin, bądź powiatów, które nie posiadają statusu dróg publicznych), a część - nieogólnodostępna (np. właścicel terenu użytkowanego, jako droga może ją zamknąć, bądź ograniczyć przepustowość poprzez wprowadzenie opłat za przejazd).
Dopóki droga należy do osoby prywatnej to właściciel drogi musi płacić za nią podatek gminny oraz co istotniejsze jest zobowiązany do utrzymywania drogi w poprawnym stanie technicznym (naprawa drogi, jej odśnieżanie). Jest to niewątpliwie kosztowne i uciążliwe dla właściciela. Generalnie można powiedzieć, ze drogi rodzą dla ich właścicieli same koszty.
Kiedy jednak drogę prywatna na mocy uchwały przejmuje gmina dzieją się trzy rzeczy:
- dotychczasowy właściciel pozbywa się kłopotu związanego z jej bieżącym utrzymaniem
- dotychczasowy właściciel przestaje płacić podatek za drogę
- wszelkie dotychczasowe obowiązki związane z utrzymaniem drogi w poprawnym stanie technicznym przejmuje gmina
Wynika to z Ustawy o samorządzie gminnym (Dz.U. 2001 nr 142 poz 1591). Zgodnie z art. 7 ust. 1 wspomnianej Ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, natomiast art. 7 pkt.2 mówi, że do tych zadań należą m. in sprawy gminnych dróg. Oznacza to, że utrzymanie dróg z mocy ustawy należy do obowiązków gminy i kiedy stan przejętej drogi ulegnie pogorszeniu lub już w momencie przejmowania drogi była ona w złym stanie to dotychczasowy właściciel może wezwać gminę do jej naprawienia.
Jest to powód, dla którego samorządy bronią się jak mogą przed przejmowaniem dróg, bo nie tylko pozbywają się wpływów podatkowych, ale również nakłada to na nie nowe kosztowne obowiązki utrzymania przejętych dróg.


Droga konieczna

Szczególność tej służebności polega na tym, że właścicielowi nieruchomości, która nie ma drogi publicznej, przysługuje roszczenie do właścicieli gruntów sąsiednich o ustanowienie za wynagrodzeniem takiej drogi.
Przesłanki tego roszczenia reguluje art. 145 kodeksu cywilnego.
Art. 145. § 1. Jeżeli nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej lub do należących do tej nieruchomości budynków gospodarskich, właściciel może żądać od właścicieli gruntów sąsiednich ustanowienia za wynagrodzeniem potrzebnej służebności drogowej (droga konieczna).
§ 2. Przeprowadzenie drogi koniecznej nastąpi z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości nie mającej dostępu do drogi publicznej oraz z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić. Jeżeli potrzeba ustanowienia drogi jest następstwem sprzedaży gruntu lub innej czynności prawnej, a między interesowanymi nie dojdzie do porozumienia, sąd zarządzi, o ile to jest możliwe, przeprowadzenie drogi przez grunty, które były przedmiotem tej czynności prawnej.
§ 3. Przeprowadzenie drogi koniecznej powinno uwzględniać interes społeczno-gospodarczy
Przeprowadzenie drogi koniecznej następuje:
  • z uwzględnieniem potrzeb nieruchomości nie mającej dostępu do drogi publicznej;
  • z najmniejszym obciążeniem gruntów, przez które droga ma prowadzić.
W przypadku, gdy potrzeba ustanowienia drogi publicznej powstała w wyniku sprzedaży gruntów lub innej czynności prawnej, przeprowadzenie drogi koniecznej powinno nastąpić przez grunty, które były przedmiotem tej czynności. Najczęściej chodzi tu o sytuacje, gdy doszło do podziału nieruchomości (np. w wyniku podziału współwłasności) i nieruchomość podzielono w ten sposób, że część działki przy drodze przypadła jednemu ze współwłaścicieli, a pozostała drugiemu.
Przeprowadzenie drogi koniecznej następuje zawsze za wynagrodzeniem, nie można więc od właściciela nieruchomości sąsiadującej z drogą publiczną żądać prawa przejścia przez jego nieruchomość nieodpłatnie.
Przepisy dotyczące drogi koniecznej stosuje się także w przypadku, gdy nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do sieci energetycznej lub kanalizacyjnej. Pogląd ten budzi szereg kontrowersji.
Ustanowienie drogi koniecznej następuje w postępowaniu nieprocesowym.
Jeśli macie pytania na blogu można je zadawać ja w miarę możliości postaram sie na bieżąco na nie odpowiadać. Pozdrawiam

6 komentarzy:

  1. nie jest to do końca prawda szczegóły zostały wyjaśnione w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2013 r, sygn. akt II FPS 2/13

    OdpowiedzUsuń
  2. Z wyrokiem można zapoznać się tutaj:. http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4223614212

    4.5. W świetle powyższego należy stwierdzić, że Sąd I instancji trafnie uznał, że ewidencji nie można uznać za jedyny i wystarczający wyznacznik do ustalenia zakresu wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l. W związku z tym nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego. Dodatkowo należy jednak podkreślić, że w pkt 3.7. uzasadnienia uchwały w sprawie II FPS 2/13 wskazano, iż "droga" musi co do zasady służyć większej ilości osób, niekonieczne będących właścicielami gruntu, na którym droga jest posadowiona i osób z nim związanych. Na takie przeznaczenie drogi, także wewnętrznej, wskazuje również art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 71, poz. 838, z późn. zm.; dalej również : "ustawa o drogach publicznych"). Wymienia on bowiem wśród desygnatów nazwy droga wewnętrzna m.in. drogi w osiedlach mieszkaniowych, czy dojazdowe do obiektów użyteczności publicznej, które niewątpliwie dostępne są również dla osób innych niż właściciel gruntu. Aspekt funkcjonalny, tzn. powiązania pojęcia "drogi" ("pasa drogowego" i "obiektów budowlanych") z prowadzeniem (zabezpieczeniem i obsługą) ruchu drogowego, eksponowany jest też w treści art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l. Wobec tego w powołanej uchwale przyjęto, że dana budowla może być uznana za drogę wewnętrzną jedynie wówczas, gdy przeznaczona ona jest do ruchu drogowego (rozumianego jako możliwość korzystania z drogi przez nieoznaczoną ilość osób, każdego użytkownika dróg), a nie służy tylko przedsiębiorcy do wewnętrznej komunikacji w obrębie danej nieruchomości (na terenie jego zakładu). W ocenie rozpatrującego sprawę składu orzekającego NSA, wskazanych wyżej cech drogi wewnętrznej, objętej wyłączeniem podatkowym, nie niweczy okoliczność, że jej głównymi (ale też i nie jedynymi) użytkownikami są w rzeczywistości klienci przedsiębiorcy, jeżeli klientem takim może być każdy podmiot i nie da się ustalić ich zamkniętej listy (klient masowy). Skoro, jak już zaznaczono, w art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l. pojęcie "drogi" oraz "obiektów budowlanych" powiązane zostało z elementem funkcjonalnym, tj. ruchem drogowym i obsługą (zabezpieczeniem) tego ruchu, regulacja ta swoim zakresem nie obejmuje obiektów o innych funkcjach, w tym takich kategorii, jak parkingi oraz inne obiekty, które nie są bezpośrednio związane z ruchem drogowym i nie służą bezpośrednio obsłudze (zabezpieczeniu) tego ruchu, a np. zapewnieniu miejsc postojowych przed centrami handlowymi, stacjami paliw itp. W tym zatem zakresie należy uzupełnić wywody Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co do koniecznych ustaleń w przedmiocie statusu spornych budowli jako dróg wewnętrznych w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

    Wniosek tutaj dotyczył spółki i jej dróg wewnętrznych oświetlonych z ciągami pieszymi. Ale bardzo dziękuję za uwagę powyższa informacja pozwoliła mi poszerzyć wiedzę na ten temat.

    OdpowiedzUsuń
  3. Naprawdę bardzo fajnie napisano. Jestem pod wrażeniem.

    OdpowiedzUsuń
  4. Dzięki za kolejny świetny tekst! A jeśli akurat szukasz biura rachunkowego, to warto sprawdzić eRachuba http://www.erachuba.pl/ – bardzo rzetelna firma.

    OdpowiedzUsuń

Jak wykorzystać wodę deszczową w domu i ogrodzie?

Deszczówka Wodę deszczową warto gromadzić i wykorzystywać - przyda się i w gospodarstwie domowym, i w ogrodzie. Wodę deszczową możemy p...